Sinds dit najaar ben ik network incubator bij Wonders of Work – een functieomschrijving die niet zou misstaan in een lijstje van corporate millennial hipster jobs. Maar wat houdt het in? Daarvoor moeten we even terug naar mijn Masterscriptie. Die ging namelijk over kennisdelen. Kortgezegd heb ik onderzocht of wetenschappelijke onderzoeksgroepen die op dezelfde gang zitten en in dezelfde kantine lunchen ook met elkaar gaan samenwerken. Spoiler: dat gebeurt dus niet, al helemaal niet meetbaar in de vorm van “co-authored” onderzoekspapers. Voor zover er al met mensen van andere onderzoeksgroepen geluncht wordt, gaat het gesprek over het verbouwen van het huis, de school van de kinderen of gedeelde irritaties rondom financieringsaanvragen, terwijl ondertussen de mailbox volloopt met vakinhoudelijke mails uit San Diego en Singapore. In andere woorden, fysieke nabijheid is niet voldoende om mensen kennis te laten delen.
Bij Wonders of Work is dat niet anders. Zelfs van de mensen die er dagelijks rondlopen, weten we vaak weinig meer dan naam en gezicht. Om nog maar te zwijgen van de vergaderende groepen, waarvan er misschien meerdere aan dezelfde onderwerpen werken, zonder het zich bewust te zijn. Natuurlijk gebeurt er wel eens een keer wat: de crypto-trader helpt de holistische coach met het opbouwen van een investeringsportfolio, in ruil voor een yogasessie, en allebei laten ze een website bouwen door een ontwikkelaar die ze tijdens de lunch hebben ontmoet.
Maar over het algemeen hebben mensen hun handen vol aan de eigen business – logisch, in deze economie. ‘Betalen met sociaal kapitaal’, ‘kennis delen’, ‘serendipiteit’, dat klinkt allemaal leuk, maar hoe doe je dat dan? Waarom zou je het doen? En zelfs als je het doet, wat heeft deze locatie daar dan aan?
De overtuiging van Seats2meet – het platform waar we voorheen onderdeel van uitmaakten – is dat je daar niet naar hoeft te vragen, maar mag vertrouwen dat het vanzelf gebeurt. Asynchrone wederkerigheid heette dat met een duur managementwoord: de waarde die er is komt hoe dan ook wel een keer terug.
Bij Wonders of Work kiezen we ervoor hier wél naar te vragen. Juist omdat we geloven in de onderbenutte waarde die er in allerlei netwerken aanwezig is. De vraag is alleen: hoe haal je die waarde naar boven? Hoe laat je kennis stromen? En vervolgens: hoe zorg je ervoor dat die waarde ook wezenlijk wat kan gaan opleveren voor de locatie. Hiervoor gebruik ik graag de metafoor van ‘incubatie’ in een biolab. Veel biologische processen hebben specifieke omstandigheden nodig om op gang te komen: de juiste temperatuur, de juiste voedingsbodem, een katalysator, et cetera.
Vaak simuleren die omstandigheden de toestand waarin ze in een natuurlijke omgeving plaatsvinden. Voor kennisdelen is dit niet anders. Wat zijn de natuurlijke situaties waarin mensen met elkaar gaan samenwerken, en verborgen kennis en vaardigheden ineens van pas komen? Is het mogelijk om zoiets na te bootsen, en daarmee ongebruikelijke samenwerkingen aan te jagen? En hoe zorg je ervoor dat de waarde die gecreëerd wordt ook voor de locatie wat oplevert?
Als network incubator wordt dit de komende tijd mijn taak om uit te vogelen. Je zou kunnen zeggen dat ik ga proberen om de filosofie van ‘betalen met sociaal kapitaal’ op een nieuwe manier vorm te geven, en ga testen wat werkt en wat niet. Daarvoor heb ik jullie wel allemaal nodig. Want om goed in beeld te brengen wat we voor elkaar kunnen betekenen, wil ik jullie de komende tijd graag beter leren kennen, te beginnen met een open, verkennend gesprek om – om de laboratorium metafoor aan te houden – een ‘sample’ te nemen van de veelheid van kennis, ervaring en netwerken die jullie elke dag met je mee brengen. Hoe het verder gaat lezen jullie binnenkort in mijn volgende artikel.
